Foto credits: Karen Rosetzsky
Kijk, ik heb een theorie over stormen en mensen. Misschien verschillen we helemaal niet zoveel van elkaar. Ik vind ze zo mooi, omdat de hemel zich soms ook even helemaal moet laten gaan. Want de dag dat jij weg ging, voelde het als donder in mijn hart en flitsen in mijn hoofd, en het stroomden en stroomden wekenlang. En, er is iets ontzettend moois aan natuurlijk ontstane chaos. Als het kon, zou ik zo hard schreeuwen. Net zo rauw als de hemel het laat klinken. Ik zou schreeuwen: 'Fuck you - fuck you voor het feit dat je ging.' En ik zou de planeet laten schudden, gewoon zodat ik achter antwoorden kom. Een storm is als een liefdes verachting. Een storm is als een gebroken hart.
No comments:
Post a Comment